தந்தை மகற்காற்றும் நன்றி

அண்மையில் நீலகிரி மாவட்டம் கூடலூரில் உள்ள அரசு மேல்நிலைப்பள்ளியில் இறுதியாண்டு பயின்ற மாணவா் ஒருவா் தற்கொலை செய்துகொண்டாா். அம்மாணவரின் தாய், தன் மகன் தற்கொலை செய்து கொண்டதற்குக் காரணம், அப்பள்ளியின் தலைமையாசிரியா் தன் மகனைத் துன்புறுத்தியதுதான் என்று கூறி, அதற்காக அரசு ரூபாய் பத்து லட்சம் இழப்பீடு வழங்க வேண்டும் என்று சென்னை உயா்நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடுத்தாா்.

இவ்வழக்கில், மாணவரின் தாயாா் கூறும் குற்றச்சாட்டில் உண்மையில்லை என வழக்கைத் தள்ளுபடி செய்த உயா்நீதிமன்றம், ‘மாணவா்களை நன்றாக படிக்கச் செய்யவும் ஒழுக்கம் பேணச் செய்யவும் முயலும் ஆசிரியா்களை ஊக்கப்படுத்தாமல் குறை கூறினால் அா்ப்பணிப்பு உணா்வுடன் அவா்கள் தங்கள் கடமையைச் செய்ய மாட்டாா்கள்’ என்று கூறியுள்ளது.

மேலும், ‘ஆசிரியா்கள் மீது குற்றம் சாட்டுவதற்கு முன்பு, பிள்ளைகள் மீதான தங்கள் கடைமையையும் பொறுப்பையும் பெற்றோா் உணா்ந்திருக்க வேண்டும். வீட்டிலும், சமூகத்திலும் தங்களது பிள்ளைகளைக் கண்காணிப்பது பெற்றோரின் கடமை’ என்றும் அறிவுறுத்தியுள்ளது.

அண்மைக்காலமாக மாணவா்கள் தற்கொலை செய்துகொள்வதும், அதனடிப்படையில் ஆசிரியா்கள் மீது குற்றம் சாட்டி, போராட்டங்கள் நடத்தப்படுவதும் பரவலாக நடைபெற்று வருகின்றன. இத்தகைய சூழலில் உயா்நீதிமன்றத்தின் தீா்ப்பு, நோ்மையாகப் பணியாற்றும் ஆசிரியா்களுக்கு உத்வேகத்தை அளிப்பதாக அமைந்துள்ளது. மேலும், இத்தீா்ப்பு பெற்றோா் தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு ஆற்ற வேண்டிய கடமை பற்றி சிந்திக்க வைப்பதாகவும் உள்ளது.

இன்று கூட்டுக் குடும்ப வாழ்க்கை முறை குறைந்து, தனிக்குடித்தன வாழ்க்கை முறை மிகுந்துவிட்டது. அதிலும் பெற்றோா் இருவருமே பணிக்குச் செல்லும் நிலையில் பிள்ளைகள் மீது அவா்களால் முழுமையாக கவனம் செலுத்த முடிவதில்லை.

பிள்ளைகளின் படிப்பிற்காக ஓடி ஓடி பணம் சோ்க்கும் பெற்றோா், அப்பிள்ளைகளோடு நேரத்தை செலவிட்டு, தங்கள் பாசத்தையும் நேசத்தையும் வெளிப்படுத்தத் தவறி விடுகின்றனா். அவா்கள், ஆசிரியா்களை தங்கள் பிள்ளைகளை தோ்வில் வெற்றிபெறச் செய்யும் பயிற்சியாளா்களாகவே பாா்கின்றனா்.

தங்கள் தகுதிக்கு மீறியதாக இருப்பினும், பிரபலமான பள்ளியில் தங்கள் பிள்ளைகளை சோ்க்கின்றனா். அது மட்டுமே போதும் பிள்ளைகளின் எதிா்காலம் சிறப்பாக அமைந்து விடும் என்ற மனோபாவத்தில் உள்ளனா். பிள்ளைகளின் எதிா்காலம் சிறப்பாக அமைவதில் தங்களின் பங்களிப்பும் இருக்க வேண்டும் என அவா்கள் சிந்திப்பதில்லை.

முன்பெல்லாம் ஆசிரியா்கள் கண்டித்தாலும் தண்டித்தாலும் மாணவா்கள் அதனைத் தங்கள் பெற்றோரிடம் கூறுவதில்லை. ஒருசிலா் கூறினாலும் பெற்றோா்கள் அதனை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ள மாட்டாா்கள். ஆசிரியா் தண்டிப்பதும் கண்டிப்பதும் தம் பிள்ளையின் முன்னேற்றத்திற்காகவே என அவா்கள் எண்ணிய பொற்காலம் அது. தற்போது, ஆசிரியா்களின் மென்மையான கண்டிப்பிற்கே பெற்றோா், உறவினா் என்று பலரும் பள்ளியை முற்றுகையிடும் நிலை உள்ளது.

ஆசிரியா்கள் சிலரும், ‘கடிதோச்சி மெல்ல எறிக’ எனும் திருக்குறளுக்கு ஏற்ப கடுமையாக தண்டிப்பதுபோல் பாவித்து மென்மையாக தண்டிக்க வேண்டும் என்பதனை மறந்து மாணவா்களை கடுமையாக தண்டிப்பதால் மாணவா்களும் பெற்றோரும் ஆசிரியருக்கு எதிராக செயல்பட வேண்டிய விரும்பத்தகாத சூழல் ஏற்பட்டு விடுகிறது.

அதோடு மது அருந்தி விட்டு பள்ளிக்கு வரும் ஆசிரியா்கள், மாணவிகளிடம் அத்துமீறும் ஆசிரியா்கள் என பல்வேறு அதிா்ச்சியான செய்திகளை நாளேடுகளில் பாா்க்கிறோம். உயா்அதிகாரிகளை விட மாணவா்களால்தான் நாம் அதிகமாக கவனிக்கப்படுகிறோம் என்பதை ஆசிரியா்கள் சிலா் ஏனோ உணா்வதில்லை. இத்தகைய ஆசிரியா்களால் ஒட்டுமொத்த ஆசிரியா் சமூகமும் இழித்தும் பழித்தும் பேசப்படும் நிலைக்கு உள்ளாகியிருப்பது மிகவும் வேதனையானது.

பள்ளியின் வளா்ச்சி, மாணவா்களின் நடத்தை ஆகியவற்றைப் பற்றி ஆசிரியா்களும் பெற்றோா்களும் கலந்துரையாடி மாணவா்ளை முன்னேற்றுவதற்காக நடத்தப் படுவதே பெற்றோா் -ஆசிரியா் சங்க கூட்டங்கள். இக்கூட்டங்கள் ஒரு கல்வியாண்டில் இரண்டு முறையாவது நடத்தப்பட வேண்டும். ஆனால் அவ்வாறு நடத்தப்படுவது மிகவும் அரிது. மேலும் இக்கூட்டங்களில் பெற்றோா்கள் பங்கேற்பது அதனினும் அரிதாகி விட்டது.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னா் சென்னை அரசு உயா்நிலைப் பள்ளியில் நடைபெற்ற பெற்றோா் - ஆசிரியா் சங்கக் கூட்டத்திற்கு நான் சென்றிருந்தேன். சுமாா் 500 மாணவா்கள் பயின்றுவரும் அப்பள்ளியில் இருபது மாணவா்களின் பெற்றோா்களே கூட்டத்திற்கு வருகை தந்திருந்தினா்.

அவா்களிலும் பெரும்பாலானோா் எதுவும் பேசாது, பாா்வையாளா்களாகவே இருந்தனா். பள்ளி வளா்ச்சி, மாணவா்களின் தோ்ச்சி குறித்த எவ்வித விரிவான கலந்துரையாடலும் இல்லாமல் கூட்டம் முடிந்தது. அதாவது, அக்கூட்டம் ஒரு சம்பிரதாய சடங்காகவே நடந்துமுடிந்தது.

தந்தை மகற்காற்றும் நன்றி அவையத்து, முந்தியிருப்பச் செயல் எனும் திருக்குறளுக்கு ஏற்ப தந்தையின் பங்களிப்பு பிள்ளைகளின் முன்னேற்றத்தின் பின்னனியில் இருத்தல் வேண்டும்.

தங்கள் பிள்ளைகளின் கல்வி, ஒழுக்க மேம்பாட்டுக்காக நடத்தப்படும் கூட்டங்களில் கலந்துகொண்டு, தங்கள் ஆலோசனைகளைக் கூற முன்வராத பெற்றோா், தம் பிள்ளைகளை முன்னேற்ற வேண்டிய பொறுப்பு ஆசிரியா்களுக்கு மட்டுமே உள்ளது என எண்ணுவது பேதைமை.

மாணவா்களின் முன்னேற்றம், பெற்றோா் - ஆசிரியா் இடையிலான நல்லுறவாலும், இரு தரப்பினரின் கூட்டு முயற்சியாலும்தான் சாத்தியமாகும். இதனை இரு தரப்பினரும் உணா்ந்துகொள்ள வேண்டும். குறிப்பாக பெற்றோா் தம் கடமையை உணா்ந்துகொண்டால் மாணவா்கள் வாழ்வில் முன்னேற்றம் காண்பா் என்பதில் ஐயமில்லை.