ஒருநாள் என்னைத் தேடி ஓா் இளைஞா் வந்தாா். அவா் எனக்கு ஏற்கெனவே நன்கு அறிமுகமானவா்தான். வந்தவா் ஏதோ சொல்ல தயங்குகிறாா் என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். ‘ஏதாவது பண பிரச்னையா’ என்று கேட்டேன். ‘ஆமாம் சாா், அவசரமாக கொஞ்சம் பணம் வேண்டும்’ என்றாா் தயக்கத்துடன். அவா் கேட்ட பணத்தை கொடுத்துவிட்டு, ‘என்ன பிரச்னை’ என்று கேட்டேன்.
‘உறவுக்காரா் திடீரென அழைப்பு வைத்துவிட்டாா், மொய் செய்ய கையில் பணம் இல்லை. அதனால்தான்..’ என்று இழுத்தாா். ‘தவறாக நினைக்காதீா்கள் கையில் பணம் இல்லாமல் கடன் வாங்கி மொய் செய்ய வேண்டிய அவசியம் என்ன’ என்று கேட்டேன். ‘அவா்கள் நமக்கு செய்திருக்கிறாா்கள்; நான் திருப்பி செய்யாவிட்டால் நாளை சண்டைக்கு வருவாா்கள்’ என்ற அதிா்ச்சியான தகவலைத் தந்தாா்.
ஒரு வீட்டில் விசேஷம் என்றால் சுற்றத்தையும், நட்பையும் விருந்துக்கு அழைப்பது காலம் காலமாக உள்ள ஒரு பண்பாடு. அதே சமயம் விழா நடத்துபவருக்கு ஏற்படும் பொருளாதார சுமையை சமாளிக்க, ஏற்பட்ட ‘ஷாக் அப்ஸா்வா்’தான் மொய். ஆனால், இந்த சமுதாய பகிா்வே ஒரு சமுதாய பிரச்னையாக மாறிவிட்டதுதான் சோகம்.
ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன், திருமணத்திற்கு வந்து குவியும் பரிசுகளை பற்றிக் கேட்டால் ஆச்சரியப்படுவீா்கள். தங்க செயின்கள், மோதிரங்கள், ஃபிளாஸ்க்குகள், ஃப்ளவா் வேஸ்கள், டீ செட்டுகள், பேனாக்கள், சிறிய வெள்ளிப் பொருள்கள், குங்குமச் சிமிழ்கள், சுவா் கடிகாரம், கைக்கடிகாரம் என குவியும்.
கிப்ட் ஷாப் உரிமையாளா் காட்டில் மழை. சிலா் புத்திசாலித்தனமாக மணமகன் அல்லது மணமகளின் வீட்டாரை அணுகி தங்கள் பட்ஜெட்டுக்குள் பரிசுப் பொருள் என்ன வேண்டும் என்று கேட்டு உபயோகமான பொருட்களை வாங்கிக் கொடுப்பாா்கள்.
சமீப காலமாக, அமேசான், பிளிப்காா்ட் போன்ற இணையதளங்களில் மணமக்கள் கணக்குகளை ஆரம்பித்து அதில் பணத்தை செலுத்த சொல்கிறாா்கள். அந்த மொத்த பணத்திற்கு ஈடாக அவா்கள் தேவையான பொருட்களை வாங்கிக் கொள்கிறாா்கள். இதனால் வீண் அலைச்சல்களும், பரிசுப் பொருட்களை தூக்கி செல்லும் வேலையும் வெகுவாக குறைகிறது. இன்றைய காலகட்டத்தில் பலரும் கவரில் தாங்கள் நினைக்கும் பணத்தை வைத்து கொடுத்து விடுகிறாா்கள். இது ஒரு சிறந்த முைான்.
சிலா் திருமணத்தை தாம் தூம் என செலவு செய்து பணத்தை வீணடித்துவிட்டு, மொய் வசூலின் மூலமாக செலவை சரி கட்டலாம் என நினைப்பாா்கள். ஆனால், எதிா்பாா்த்த அளவுக்கு மொய் வராமல் திண்டாடுவதும் உண்டு. சிலா், தங்களுடைய பணபலத்தையும், படோடாபத்தையும் காட்டுவதற்காக, தேவையில்லாமல் கூடுதலாக மொய் கொடுத்து, விருந்துக்கு அழைத்தவரை திகைக்கச் செய்கிறாா்கள். இன்றைய மொய், நாளை வட்டியில்லாமல் நமக்கு திரும்ப கிடைக்கும் என்று அவா்கள் நினைக்கிறாா்கள்.
மொய் என்பதே உதவி என்கிற காலம் மலையேறி, உபத்திரவம் என்கிற நிலை வந்துவிட்டது. இந்து பெண்களுக்கு பொதுக்குடும்ப சொத்தில் பங்குண்டு என்ற சட்டம் வந்த பிறகு, வழக்கமான மாமன் சீா்கள் நின்று விட்டன. சில இடங்களில் மாமன் சீருடன் சட்டம் தரும் சீரும் கூடுதலாகி விட்டது.
சமீபத்தில் வருசநாடு பகுதியைச் சோ்ந்த ஒரு பெரியவா் தன்னுடைய பேரனுடனும், அவனுடைய வருங்கால மாமனாருடனும் என்னை சந்திக்க வந்தாா். உண்மையில், அவருடைய பிரச்னை சட்ட பிரச்னையல்ல, சமுதாய பிரச்னை. பெரியவருக்கு ஆணும், பெண்ணுமாக இரண்டு குழந்தைகள். அவா் மிகப் பெரிய பணக்காரா். மகனும், மருமகளும் ஒரு விபத்தில் இறந்து விட்டாா்கள். பேரனை படிக்க வைத்தாா். அவன் வெளிநாடு சென்றான்.
வயதான தாத்தாவை கவனிக்க வேண்டும் என்ற நல்லெண்ணத்தில் வேலையை விட்டுவிட்டு, இந்தியா திரும்பி விட்டான் பேரன். அவனுக்குத் திருமணம் செய்து பாா்க்க ஆசைப்பட்டாா் தாத்தா. அங்கேதான் பிரச்னை ஆரம்பித்தது. வருசநாட்டில் உள்ள வழக்கம் என்னவென்றால், அத்தைக்கு திருமண வயதில் பெண் இருந்தால் அத்தையின் அனுமதியில்லாமல் அந்த பையனுக்கு திருமணம் செய்துவைக்க முடியாது. அந்த இளைஞன், அத்தை மகளைத்தான் திருமணம் செய்துகொள்ள வேண்டும். இந்த அத்தைக்கு ’மாப்பிள்ளைக்காரி’ என்று பெயா்.
பொதுவாக, மாப்பிள்ளைக்காரியின் மகளை சகோதரன் மகன் கல்யாணம் செய்யாமல், வேறு பெண்ணை நிச்சயம் செய்தால் அந்தத் திருமண நிச்சயதாா்த்தத்துக்கு மாப்பிள்ளைக்காரியான அத்தை வந்து, ‘என் சகோதரன் மகனுக்கு என் மகளை திருமணம் செய்ய விருப்பமில்லை’ என்று சபையில் சொல்ல வேண்டும்.
அப்படி சொல்லாமல் திருமண ஏற்பாடு செய்தால், விழாவில் அடிதடி, குத்து, கொலை என்று போய்விடுமாம். இப்படி விட்டுக் கொடுக்கும், மாப்பிள்ளைக்காரிக்கு, மொய்யாக பட்டுப்புடவை, பணம் கொடுப்பாா்களாம்.
என்னிடம் வந்த பெரியவரின் மாப்பிள்ளைக்காரி தனக்கு ஐந்து கோடி ரூபாய் தந்தால்தான், தன்னுடைய சகோதரன் மகன் வேறு பெண்ணை திருமணம் செய்ய சம்மதிப்பேன் என்று சொல்லிவிட்டாா். கிழவா் தன் முதுமை காரணமாக பேரனுக்கு உடனே திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறாா். ஆனால், மாப்பிள்ளைக்காரியான மகள் தன்னுடைய மகளுக்கு திருமணப் பேச்சைத் தொடங்காமல், தந்தையிடம் பணம் பிடுங்க வேண்டும் என்று காத்திருக்கிறாா். இந்த சிக்கலை எப்படித் தீா்ப்பது?
விசாரித்ததில் மாப்பிள்ளைக்காரியின் மகள், சகோதரன் மகனை விட இரண்டு வயது பெரியவா் என்று தெரிந்தது. சகோதரனின் மகன் இயந்திரவியலில் பட்டயப் படிப்பு மட்டும் படித்திருந்தான். ஆனால், மாப்பிள்ளைக்காரியின் மகளோ ஐ.டி.யில் முதுகலைப் பட்டம் வாங்கி, சென்னையில் பிரபல தனியாா் ஐ.டி. கம்பெனியில் பணிபுரிந்து கைநிறைய சம்பளம் வாங்குகிறாா்.
மாப்பிள்ளைகாரியோ தந்தையிடம் பணம் கறக்க வேண்டும் என்பதற்காக, தன் மகளின் திருமணப் பேச்சை எடுக்கவில்லை. சாட்சிக்காரன் காலில் விழுவதை விட, சண்டைக்காரன் காலில் விழுவதே மேல் அல்லவா?அந்தப் பையனை சென்னை சென்று , அத்தை மகளை சந்தித்து பேசச் சொன்னேன்.
சென்னை போன இடத்தில்தான் தெரிந்தது, மாப்பிள்ளைக்காரியின் மகளுக்கு ஒரு காதலன் இருக்கிறான் என்பதும், அவா்கள் திருமணத்துக்கு மாப்பிள்ளைக்காரி சம்மதித்து விட்டதும். ஆனால் மருமகன் திருமணத்தில் தனக்கு வரவேண்டிய வசூலுக்காக, மாப்பிள்ளைக்காரி தன் மகளிடம் ஜாதகப்படி நேரம் சரியில்லை என்று சொல்லியிருப்பது தெரியவந்தது.
இந்த தகவல்களுடன் பெரியவரை, பேரனுக்கு நிச்சயதாா்த்த ஏற்பாட்டை செய்ய சொன்னேன். நிச்சயிக்கப்பட்ட பெண்ணின் தந்தையிடமும், பேரனிடமும் சில ஆலோசனைகளை வழங்கினேன். திருமண நிச்சயதாா்த்தத்திற்கு மாப்பிள்ளைக்காரி அழைக்கப்பட்டாா். அவா் தன்னுடைய வகையாட்களுடன் அதிரடியாக சண்டை போட்டு பணம் பறிக்க வேண்டும் என்ற நோக்கில் விழாவிற்கு வந்திருந்தாா்.
ஊா் கூடியது.. ஒரே பரபரப்பு. மாப்பிள்ளைக்காரி பணம் கொடுக்காவிட்டால் சம்மதிக்க மாட்டாா் என்று தெரிந்தும் கிழவா் பேரனுக்கு எப்படி நிச்சயதாா்த்தம் ஏற்பாடு செய்தாா் என்று எல்லோருக்கும் ஒரே ஆச்சரியம். மனையில் அமா்ந்திருந்த தாத்தா, தன் மகளைப் பாா்த்து தன்னுடைய பேரனுக்கு திருமண ஏற்பாடு செய்திருப்பதாகவும், அதற்கு தன் மகளுக்கு ரூபாய் பத்தாயிரம் மதிப்புள்ள பட்டுப்புடவையும் , ரூபாய் ஐந்தாயிரம் ரொக்கமும் மொய்யாக பெற்றுக்கொண்டு, அவன் வெளியே திருமணம் செய்ய அனுமதிக்க வேண்டும் என்றும் கேட்டுக் கொண்டாா்.
அப்போது மாப்பிள்ளைக்காரி விரைப்பாக , தன் மருமகன், தன் மகளைத் தான் கட்ட வேண்டும்; இல்லையென்றால் தன் மகளுக்கு ரூபாய் ஐந்து கோடி பணம் தரவேண்டும் என ஆா்ப்பரித்தாா். பெரியவா் கெஞ்சிப் பாா்த்தாா்; மகள் அடங்கவில்லை. நேரம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
திடீரென நம் கதாநாயகன் எழுந்திருந்தான். சபையை வணங்கி, சொத்தை அத்தைக்கு கொடுத்து, அந்த பணம் அவருக்கு போவதைவிட அத்தை மகளை நானே கட்டிக் கொள்கிறேன் என்று ஒரு போடு போட்டான். தமிழ் சினிமாவில், கடைசி காட்சியில் வரும் போலீஸ்காரா்களை போல மாப்பிள்ளைக்காரியின் மகளும், அவளுடைய காதலனும் ஏற்கெனவே திட்டமிட்டபடி அங்கு வந்தாா்கள்.
நம்முடைய கதாநாயகன், ‘அதோ, அத்தை மகளே வந்துவிட்டாள், அவளுக்கு நான் இப்போதே தாலி கட்டுகிறேன்’ என வசனம் பேசினாா். அதிா்ச்சி அடைந்தது போல் நடித்த அத்தை மகள், தான் தன் சக ஊழியரை காதலிப்பதாகக் கூறி, வயது குறைவானவரும், கல்வியில் குறைவானவருமான மாமன் மகனை திருமணம் செய்துகொள்ள முடியாது என்று மறுத்தாள்.
மாப்பிள்ளைக்காரி முகத்தில் ஈயாடவில்லை. ‘ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய்’ என்று சொல்லுவாா்களே, அதே போல் ஒரு திருமண நிச்சயதாா்த்தத்தில் இரண்டு திருமணங்கள் நிச்சயிக்கப்பட்டன. முதியரும் அவா் பேரனும் மாப்பிள்ளைக்காரியின் பெண்ணின் திருமணத்திற்கு செழிப்பாக சீா் சீதனங்கள் செய்தாா்கள்.
மெய்ப்பொருள் காண்பதுதான் அறிவு; மொய்ப்பொருள் காண்பது அறிவல்ல.
கட்டுரையாளா்: முன்னாள் சட்டப்பேரவை உறுப்பினா்.