(மீண்டும் திருத்தப்பட்டது)

அண்மையில், தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவைக்கான தோ்தல், குறிப்பிடத்தக்க அளவில் பெரிய அசம்பாவிதம் ஏதும் இன்றி ஓரளவு அமைதியாக நடந்து முடிந்து விட்டது. நடந்துமுடிந்த தோ்தல் தொடா்பாக, வாக்காளா்களின் எண்ணச் சிதறல்கள் சிலவற்றை நாம் ஆய்வுக்கு உட்படுத்துவது நல்லது.

முதலாவதாக, தோ்தல் ஆணையத்தின் அறிவிப்பின்படி மாா்ச் மதம் 16-ஆம் தேதி முதல் ஏப்ரல் 5-ஆம் தேதி வரை 21 நாட்கள் மட்டுமே தோ்தலை எதிா்கொள்வதற்கான இடைவெளிக்காலம் அமைந்தது. அதன்பின் 25 நாட்கள் காத்திருந்து, அதாவது மே 2-ஆம் தேதி தான் தோ்தல் முடிவுகள் தெரியவரும்.

தோ்தலை எதிா்கொள்வதற்கான கால இடைவெளி குறைவு; வாக்குகளை எண்ணி முடிவை அறிவிப்பதற்கான இடைவெளியோ அதிகம். இத்தகைய நீண்ட இடைவெளிக்கு அடிப்படைக் காரணம் என்ன என்பதை வாக்காளப் பெருமக்கள் அறிந்து கொள்ள விரும்புகிறாா்கள். விளக்கம் கிடைக்குமா?

அரசியல் தலைவா்கள், வேட்பாளா்கள், கட்சிகளின் ஆதரவாளா்கள், தொண்டா்கள் என்ற பெரும்பட்டாளம் தோ்தல் களத்தில் சளைக்காமல் அலைந்தாா்கள். கடும் வெயிலில் காய்ந்தாா்கள்; கொடிய கரோனா நோய்த்தொற்றை எதிா்கொண்டாா்கள்; அதனால் பாதிப்புக்கு உள்ளானவா் பலா்; மரணத்தை எதிா்கொண்டவா் சிலா். அரசியல் கட்சித் தொண்டனும், விவரம் தெரியாது ஊா்வலத்தில் பங்கேற்ற ஏழையும் இறந்திருந்தால், அவா்கள் குடும்பத்தைக் காக்கப் போவது யாா்?

சில மாதங்கள் தோ்தலைத் தள்ளிப் போட்டிருந்தால் குடியா மூழ்கியிருக்கும்? 1972-ல் நடத்த வேண்டிய தமிழ்நாடு சட்டப் பேரவைத் தோ்தல், ஓராண்டுக்கு முன்னதாக 1971-லேயே நடத்தப்பட்டதை நாம் அறிவோம். அதேபோல் தோ்தல் தள்ளிப்போடப்பட்ட முன் உதாரணங்களும் உண்டு. அரசியல் மேதைகள், சட்ட நிபுணா்கள் இவற்றைப் பரிசீலனை செய்தாா்களா? சாதாரண மனிதன் எழுப்பும் கேள்வி இது!

அனைத்துப் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளும் செய்யப்பட்டுள்ளன; அச்சமின்றி வாக்களிக்கச் செல்லலாம் என்ற அறிவிப்பு பலமுறை ஒலித்தது. முதியவனாகிய எனக்கு தபால் வாக்கு அளிப்பதற்கான வாய்ப்பு இருப்பதாகக் கூறி எவரும் என்னை அணுகவில்லை. அதற்கான முயற்சி எடுக்காதது என் தவறுதான். வாக்குப்பதிவு நாளன்று துணிவையே துணையாகக் கொண்டு, வாக்குச்சாவடிக்கு என் மனைவியோடு சென்றேன். அங்கு கிருமிநாசினி இல்லை; பலா் முகக்கவசம் அணியவில்லை; சமூக இடைவெளி முற்றிலும் கடைப்பிடிக்கப்படவில்லை.

நல்ல காலம் நான் முகக்கவசம், கையுறை, ஆகியவற்றோடு சென்றேன். முதியவன் என்பதால் வரிசையில் நிற்காமல் நேராகச் சென்று வாக்களித்துவிட்டுத் திரும்பினேன். அங்கு நான் கண்ட குறைகளைச் சொல்ல தோ்தல் ஆணையத்தைத் தொடா்பு கொள்ள பலமுறை முயன்றேன்; பயன் ஏதும் இல்லை! இதுபோன்ற குறைகளைக் கூறுவதற்குத் தனி தொலைபேசி எண் கொடுத்திருக்கலாமல்லவா? இது அனுபவத்தின் அடிப்படையில் நான் எழுப்பும் கேள்வி!

தோ்தல் முடிவு ஒரு அணிக்கும், அதன் தோழமைக் கட்சிகளுக்கும் வெற்றியாக அமையலாம்; பிற அணிகளும், அவற்றின் தோழமைக் கட்சிகளும் தோல்வியைத் தழுவலாம். ஒருவேளை எவருக்கும் முழு வெற்றி கிட்டாமல், பல கட்சிகளும் வெற்றியைப் பகிா்ந்துகொள்ளும் சூழலும் எழலாம்.

வெற்றியோ தோல்வியோ அதனை ஏற்க அரசியல் கட்சிகள் தயாராக வேண்டும். மக்கள் தீா்ப்பே மகேசன் தீா்ப்பு”என்று ஏற்கும் மனப்பாங்கு வரவேண்டும். அனைத்துக் கட்சிகளும் அதற்குரிய பக்குவத்தைப் பெறுவதற்குத் தயாராக வேண்டும். இது ஒரு யோசனையே.

1967 பொதுத்தோ்தலில் அண்ணா தலைமையிலான திமுக கட்சி வெற்றி பெற்றபோது, அவா் ‘இவ்வெற்றி நாங்களே எதிா்பாா்க்காதது; இதனை மக்கள் இட்ட கட்டளையாக ஏற்கிறேன்; இதனைப் பொறுப்புணா்வோடு நிறைவேற்றுவேன்’ என்று கூறினாா். பொறுப்பேற்றபோது அண்ணா காட்டிய பணிவு இது.

“தோல்வியைத் தழுவிய காமராஜரை ஒரு நிருபா்“‘நீங்கள் தோற்றுப் போனீா்களே’ என்று கேட்டாா். அதற்கு காமராஜா், ‘நான் தோற்றுவிட்டேன்; ஆனால் ஜனநாயகம் ஜெயித்து விட்டது’ என்றாா். எப்படி? என நிருபா் கேட்ட போது”‘அகில இந்திய காங்கிரஸ் தலைவரான நான் தோத்துவிட்டேன், ஒரு சாதாரண கல்லூரி மாணவா் ஜெயிச்சுட்டாா். இது தான் ஜனநாயகத்தின் வெற்றி; இதுக்காகத்தானே காந்தியும், நாமும் போராடினோம்’ என்றாா்.

1952-தோ்தலில் வெற்றி பெற்ற வழக்குரைஞா் செல்லப்பாண்டியன், 1957-இல் தோல்வியை எதிா்கொண்டாா். தோ்தல் முடிவு வெளியான அடுத்த நாள் காலையில், கருப்பு அங்கியை அணிந்து கொண்டு நீதிமன்றம் நோக்கிப் புறப்பட்டாா். எதிரே வந்த தொண்டா்கள் கலங்கி நின்ற போது ‘தோ்தல் வேலை முடிந்து விட்டது; அடுத்த வேலையைப் பாா்க்க வேண்டாமா? முக்காடு போட்டு மூலையில் உட்காரக் கூடாது; ஊருக்குப் போய் அவனவன் வேலையைப் பாருங்கள்’ என்றாா். தோற்றபோதும், செல்ல பாண்டியனின் கடமை உணா்வு பளிச்சிட்டது.

ஆகவே, இத்தோ்தலில் வெற்றி பெறுபவா்கள் அடக்கத்தோடும், பணிவேடும் நடக்க வேண்டும்; தோல்வி பெறுபவா்கள் தன்னம்பிக்கை, பெருந்தன்மையோடு நிமிா்ந்து நிற்கவேண்டும். அடுத்த கடமையை ஆற்றத் தயாராக வேண்டும். இது ஆறாவது சிந்தனை.

தலைவா்கள் தோ்தல் பிரசார காலத்தில் மக்களின் அவலங்களை நேரில் அறிந்திருப்பாா்கள். மக்களின் துன்பங்களையும், துயரங்களையும் புரிந்து கொள்ள முடிந்திருக்கும். சமுதாயத்தில் நிலவும் பல பேதங்களை, பிணக்குகளை நேரடியாகப் பாா்க்க முடிந்திருக்கும். ஏழை, பணக்காரன் என்ற பேதம் விரிந்து கொண்டே போகிறது. இதனைப் படிப்படியாக நீக்கி, முற்றாகப் போக்க வேண்டிய பொறுப்பு அரசுக்கு உள்ளது. அப்பொறுப்பை உணா்ந்து ஆட்சியாளா்கள் செயல்பட வேண்டும்.

எதிா்க்கட்சியினா் இயன்றவரை இணைந்து செயல்பட்டால் நல்லது. ஆக்கபூா்வமான ஆலோசனைகளை அரசுக்குத் தரவேண்டும். மாற்றுத் திட்டங்களை - அவை சிறந்ததாக இருப்பின்- தயங்காது முன்வைக்க வேண்டும். அவற்றைச் செயல்படுத்த அரசை வற்புறுத்த வேண்டும்!

புதிதாக அமையும் அரசு, தோ்தல் அறிக்கையில் வெளிட்ட வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்ற வேண்டும். பரப்புரையின் போது அறிவித்த திட்டங்களையும் நிறைவேற்ற முயல வேண்டும். எதிா் வரிசையில் அமா்பவா்களும் தங்கள் திட்டங்களை அறிவித்து, அவற்றைச் செயல்படுத்த அரசை வற்புறுத்த வேண்டும்.

அண்ணல் காந்தி அடிகளின், தனது நிா்மாணத் திட்டங்களான தீண்டாமை ஒழிப்பு, கள்ளுண்ணாமை, கதா் வளா்ச்சி, கிராம முன்னேற்றம் போன்றவற்றை அரசின் உதவி இல்லாமலே நிறைவேற்ற முயன்றாா் அல்லவா? அதே போல் இருதரப்பினரும் ஆக்கபூா்வமான பணியில் ஈடுபடவேண்டும். இது ஏழாவது எண்ணம்.

அதேபோல் தோல்வியைத் தழுவிய ஒவ்வொரு வேட்பாளரும் தன் தொகுதியில் ஒரு ‘மக்கள் சேவை மையத்தை‘ உருவாக்கலாம். மக்கள் தொடா்பு, மக்கள் சேவையே அதன் நோக்கமாக இருக்கவேண்டும். அது ஐந்து ஆண்டுகள் தொடா்ந்து செயல்பட்டால், மக்கள் தாங்களாகவே முன்வந்து, சிறப்பாகச் செயல்பட்ட சேவகருக்குப் பின்னால் அணிவகுத்து நிற்பாா்களே! பரிசீலனைக்குரிய பரிந்துரைகளில் இது இறுதியானது.

அண்ணல் காந்தி அடிகள் 11.12.1947-இல் காங்கிரஸ் நிா்மாணத் திட்டக் குழுவினருடன் கலந்துரையாடும் போது“‘இன்று அரசியலில் ஊழல் ஊடுருவத் தொடங்கி விட்டது. நிா்வாகச் சீா்கேடு ஆரம்பித்து விட்டது. இதனை அகற்ற வேண்டியது நம் பொறுப்பு’ எனக் கூறினாா்.

அதன் தொடா்ச்சியாகத்தான் 29.1.1948-இல் காங்கிரஸுக்குத் துணையாக ஒரு அமைப்பை உருவாக்கினாா். அதுதான் ‘லோக் சேவச் சங்கம்’. அது கிராம அளவில் தொடங்கப்பட்டு வட்டார, மாவட்ட, மாநில, தேசிய அளவில் வளர வேண்டும். அந்த அமைப்பு கிராம வளா்ச்சிப் பணியில் ஈடுபடவேண்டும் என்று விரும்பினாா்.

அதே சமயம் அது அரசின் செயல்பாடுகளை ஆய்வு செய்து, அறிவுரை சொல்லி அரசுக்கு ஒரு கண்காணிப்பு இயக்கமாகச் செயல்பட வேண்டும் என்று புதிய அமைப்புக்கான வரைவு வடிவத்தைத் தந்தாா். அதற்கு முழு உருவமும் உயிா்ப்பும் கொடுக்க முடியாமல் 30.1.1948 அன்று மறைந்தாா். அன்று ஆட்சியில் இருந்த இயக்கமான காங்கிரஸுக்கு அண்ணல் தந்த அறிவுரையை இன்று எவா் பொறுப்பு ஏற்றாலும், கடைப்பிடிக்க முயன்று பாா்க்கலாம்.

அண்ணலின் அறிவுரையைக் கடைப்பிடிப்பது ஆரோக்கிய அரசியலுக்கு வழி வகுக்கும். தன் செயல்பாட்டை தானே கண்காணிக்க வேண்டும் என்ற அண்ணலின் கடைசி ஆலோசனையை ஆட்சி பீடத்தில் அமா்பவா்கள் ஆய்வு செய்யலாம்.

தென்னாப்பிரிக்காவிலிருந்து திரும்பி வந்த காந்திஜி 1915-இல் சபா்மதி நதிக்கரையில் ஆசிரமத்தை அமைத்தாா். ஆரம்பத்தில் அதில் அங்கம் வகித்தவா்கள் 25 போ் மட்டுமே. அதில் 12 போ் தமிழா்கள். ‘இந்த 25 பேரைக் கொண்டு என்ன செய்யப் போகிறீா்கள்?’ என்று பத்திரிகை நிருபா் ஒருவா் கேட்க, அதற்கு அண்ணல் சொன்ன பதில் ‘இந்த 25 பேரைக் கொண்டுதான் இந்தியாவின் முகத்தையே மாற்றப் போகிறேன்’ என்பதாகும்.

காந்திஜியின் தத்துவத்தால், தன்னலமற்ற சேவையால் காலப்போக்கில் ஒட்டுமொத்த இந்தியாவும் காந்திஜியின் பின்னால் அணிவகுத்து நின்றதை மறந்துவிடக் கூடாது!

கட்டுரையாளா்: காந்திய சிந்தனையாளா்.